artykuł nr 1

Zarządzenie Nr 60/04

Zarządzenie Nr 60/04

Wójta Gminy Kłomnice

 z dnia 21.07.2004 r.

 

 

w sprawie: ewidencji i poboru podatków i opłat.

 

 

Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości ( Dz. U. Nr 76 poz. 694 z 2004 r. ) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie zasad rachunkowości i planu  kont  dla  prowadzenia ewidencji   podatków  dla  organów podatkowych jst ( Dz. U. Nr 50 poz. 511 z późniejszymi zmianami ).

 

§ 1

 

Wprowadza się zasady ewidencji podatków i opłat oraz plan kont dla budżetu gminy zgodnie z załącznikiem Nr 1.

 

§ 2

 

Wykonanie zarządzenia powierza się Skarbnikowi Gminy.

 

§ 3

 

Zarządzanie wchodzi w życie z dniem podpisania.

 

  

 

 

Załącznik Nr 1

do Zarządz. Wójta Gminy

Nr 60/2004

z dnia 21.07.04

 

Zasady ewidencji podatków i opłat oraz plan kont dla budżetu gminy Kłomnice.

 

I. Zasady ewidencji wymiaru i poboru podatków i opłat.

 

 Zadaniem referatu podatków w zakresie poboru podatków i opłat jest:

a)   prowadzenie prawidłowej ewidencji przypisów, odpisów, wpłat, zwrotów z tyt. podatków i opłat,

b)   kontrola terminów wpłat należności przez podatników i inkasentów,

c)   terminowe podejmowanie  czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych ( upomnienia, tytuły wykonawcze ),

d)   zwrot lub zaliczanie na poczet podatków nadpłat,

e)   rozliczanie inkasentów z zainkasowanego podatku,

f)   sporządzanie sprawozdań,

g)   ustalanie na podstawie ewidencji podatków danych potrzebnych do wydawania zaświadczeń o posiadanych gruntach, osiąganych dochodach z gospodarstwa, o wysokości zaległości podatkowych itp.

 

Do udokumentowania przypisów i odpisów podatków służą:

-   rejestry przypisów i odpisów( dokumenty źródłowe znajdują się w teczkach poszczególnych sołectw),

-   dowody zrealizowanych wpłat nie przypisanych a należnych od podatników, w tym wpłat odsetek za zwłokę,

-   polecenie księgowania ujmujące przypisy należności zaktualizowanych jako zobowiązania przedawnione,

-   postanowienie o dokonaniu potrącenia z urzędu lub inne dokumenty stwierdzające  potrącenia, o których mowa w art. 65 Ordynacji podatkowej,

-   dokumenty stwierdzające obciążenie r – ku podatnika z tyt. zapłaty podatku w przypadku gdy podatnik dokonał zapłaty podatku poleceniem przelewu do banku, który obciążył r – k bankowy podatnika, ale nie przekazał środków na r – k bankowy urzędu, przypisujące bankowi zobowiązanie w wysokości wpłaty dokonanej przez podatnika (art. 60 § 1 pt.2 Ordynacji podatkowej).

 

    Do udokumentowania wpłat podatków i opłat służą:

-   kwitariusze  przychodowe K – 103, jeżeli wpłata jest dokonywana w kasie urzędu lub u inkasenta. Kopie kwitów K – 103 są wypinane z Raportu kasowego po jego sprawdzeniu za pokwitowaniem  są przechowywane u księgowej podatkowej,

-   pokwitowania z kontokwitariusza zobowiązania pieniężnego jeżeli wpłata jest dokonana u inkasenta. Kontokwitariusze przechowywane są u księgowej podatkowej.

-   druki opłaty targowej (grzbietu) na podstawie których inkasent dokonuje wpłaty do kasy,

-   dowody wpłat załączone do wyciągu bankowego, jeżeli wpłaty dokonywane są za pośrednictwem poczty lub banku,

-   dowody przerachowań w przypadku gdy wpłata została dokonana na inny rodzaj podatku niż podatek w którym występuje zobowiązanie podatkowe.

 

Do udokumentowania zapłaty podatku w formie niepieniężnej służą:

-   postanowienia o dokonaniu potrącenia, o którym mowa w art. 65 § 1 Ordynacji podatkowej,

-   umowy lub inne dokumenty określające dzień przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy o którym mowa w art. 66 § 4 ordynacji podatkowej.

 

Do udokumentowania zwrotu służą:

-   opisane przez referat podatków i zatwierdzone do wypłaty dyspozycje pieniężne, jeżeli wypłaty dokonywane są w kasie urzędu,

-   dowody zwrotu załączone do wyciągu bankowego, jeżeli zwroty dokonywane są za pośrednictwem banku lub poczty (przelew, przekaz pocztowy).

 

Wymogi jakim powinny odpowiadać dowody poboru podatków:

1).  kwit wpłat z kontokwitariusza przychodowego powinien zawierać dane umożliwiające identyfikację dokumentu wpłaty, podatnika, podatku, wysokość wpłaty i jej przeznaczenie oraz datę wystawienia kwitu, datę wpłaty, odcisk pieczęci urzędu i własnoręczny podpis kasjera,

2). kwitariusze przychodowe K - 103 są drukami ścisłego zarachowania.

Kwity wpłaty K – 103 wypełnia się w trzech egzemplarzach oddzielnie dla każdego rodzaju podatku, opłaty lub innej opłaty.

   Oryginał kwitu otrzymuje wpłacający.

3). kontokwitariusze zobowiązania pieniężnego są wydrukami komputerowymi ujmujące poszczególnych podatników wg sołectw stanowią one podstawę inkasa podatków przez inkasentów.

4). kwity kasowe  stanowiące dowody wpłaty winny być przeksięgowane sprawdzone z punktu widzenia prawidłowości zakwalifikowania wpłaty, w szczególności w zakresie rodzaju podatku oraz naliczenia odsetek za zwłokę.

 

Wpłaty inkasenta księguje się na podstawie wykazu wpłat, dowodów wpłat na r – k bankowy urzędu lub kopii wydanych mu pokwitowanych wpłat do kasy z K – 103.

Do szczegółowej ewidencji rozrachunków z podatnikami z tytułu zobowiązania pieniężnego służą konta podatników prowadzone przy użyciu komputera.

Kontokwitariusze (  wydruk komputerowy ) drukowane są na każdą ratę oddzielnie wg numerów porządkowych dla danej wsi.

Ewidencję kontokwitariuszy prowadzi się w rejestrze wydruków   za pokwitowaniem.

Każdy podatnik posiada numer ewidencyjny ( konto podatkowe ) na którym  dokonano wymiaru zobowiązania pieniężnego za rok bieżący oraz podatnicy, którzy posiadają jedynie  zaległości lub nadpłaty z lat ubiegłych.

W ciągu roku nowych podatników zakłada się na końcu ostatniego numeru ewidencyjnego założonego dla danej wsi, bądź numeru wolnego,

Wymiar zobowiązania pieniężnego na rok podatkowy przypisuje się na kontach podatników w kwotach rocznych przed rozpoczęciem roku podatkowego. Dokonywane w ciągu roku podatkowego wymiary, ulgi i odpisy  z innych tytułów księguje się na bieżąco w kwotach wynikających z dokumentacji.

Przy zakładaniu kont podatnika zapisuje się:

-   kwotę zaległości lub nadpłaty  z poprzedniego roku,

-   kwotę wymiaru na rok bieżący,

-   wysokość rat kwartalnych.

 

Dla każdej wsi prowadzi się odrębne konto zbiorcze zobowiązania pieniężnego wsi, służące do ewidencji rozrachunków z inkasentem zobowiązania pieniężnego oraz do zbiorczej kontroli realizacji zobowiązania pieniężnego przez wieś.

 

  II. Zasady ewidencji księgowej podatków i opłat

 

  Ewidencja podatków  i opłat jest integralną  częścią ewidencji księgowej urzędu gminy jest prowadzona przez pracownika działu księgowości zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości.

 

1. Księgi rachunkowe obejmują:

-   dziennik,

-   konta księgi głównej ( ewidencja syntetyczna ), w której obowiązuje zasada podwójnego zapisu każdej operacji,

-   konta ksiąg pomocniczych ( ewidencja analityczna ).

 

Dziennik służy do zapisywania w porządku chronologicznym ( dzień po dniu ) danych wynikających z operacji gospodarczych.

Zapisy w dzienniku muszą być kolejno numerowane, a sumy zapisów / obroty liczone w sposób ciągły w skali roku.

 

2. Konta księgi głównej  obejmują:

  011 – Środki trwałe,

101- Kasa,

130 - R – k bankowy, 

140 – Krótkoterminowe papiery wartościowe i inne środki pieniężne,

221 – Należności z tytułu  dochodów budżetowych,

750 – Przychody i koszty finansowe.

 

3. Konta ksiąg pomocniczych obejmują:

 

 Konta dotyczące rozrachunków

-   z podatkami,

-   osobami trzecimi z tyt. odpowiedzialności solidarnej z podatnikami z tyt. podatków i opłat,

-   z inkasentami z tyt. poboru podatków  i opłat,

-   konta zbiorcze zobowiązania pieniężnego.

 

Konto 101 –   Kasa - służy do ewidencji gotówki wpłacanej przez podatników lub inkasentów do kasy urzędu oraz do rozchodu gotówki tj. przekazywanych środków pieniężnych na rachunek bankowy, zwrotu nadpłat i ich oprocentowań z kasy urzędu podatnikowi, a tym samym wpływ gotówki do z banku na zwrot nadpłaty.

Konto 130/1- Rachunek bankowy urzędu – służy do ewidencji gromadzonych przez urząd wpływów budżetowych i zwrotów z tytułu podatków i opłat .

Konto 140 – Krótkoterminowe papiery wartościowe i inne środki pieniężne – służy do ewidencji środków pieniężnych znajdujących się między kasą urzędu a bankiem,

Konto 221 –  Należności z tytułu dochodów budżetowych – służy do ewidencji rozrachunków z podatnikami z tytułu należnych i wypłacanych przez nich podatków.

  Po stronie W- n tego konta księguje się:

-   przypisy należności podatkowych wymierzonych przez referat podatków,

-   przypisy odsetek i innych należności na podstawie dowodów ich wpłaty,

-   zwroty nadpłat oraz wpłaty należnego podatnikom oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłat,

Po  stronie Ma tego konta księguje się:

-   odpisy należności,

-   odpisy z tyt. należnego podatnikowi oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłaty,

-   wpłaty podatków dokonane do kasy urzędu, przelewem lub za pośrednictwem poczty,

-   zapłatę dokonaną przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy,

-   zapłatę doliczaną przez potrącenie art. 65 § Ordynacji podatkowej.

Konto 221 zamyka się dwoma saldami. Saldo W – n oznacza przypisane, a nie zrealizowane podatki i opłaty – zaległości. Saldo Ma oznacza wypłacane, a nie przypisane podatki i opłaty – nadpłaty.

Konto 011 –  Środki trwałe - służy  do ewidencji zwiększenia wartości środków trwałych z tytułu zapłaty podatku dokonanej w formie niepieniężnej.

Konto 750 – Przychody i koszty finansowe – służy do ewidencji przychodów budżetowych z tytułu podatków i opłat.

  Po stronie W – n księguje się odpisy z tytułu podatków i opłat oraz należne podatnikom oprocentowanie za nieterminowe zwroty nadpłat.

  Po stronie Ma księguje się:

a)    przypisy z tyt. podatków i opłat

b)   naliczane odsetki za zwłokę i inne należności uboczne w kwocie wpłaconej.

Konto zamyka się saldem ma, które oznacza przychód z tytułu przypisanych podatków i opłat.

Przypisy rocznych wymiarów zobowiązania pieniężnego księguje się w kwotach łącznych na podstawie rejestru wymiarowego i rejestru przypisów  i odpisów.

Pozostałe  przypisy i odpisy wynikające z decyzji administracyjnych lub wykazów zbiorczych księguje się nie rzadziej niż raz w m – cu w sumach łącznych kwot ustalonych w rejestrze  przypisów i odpisów.